سه شنبه ۱۲ بهمن ۰۰ | ۱۵:۰۲ ۱۰ بازديد
«اسب از ریشه «اس» به معنی دونده و تیزتک است. زیرا اسب تیزتک ترین جانور اهلی است. ریشه واژه سواری هم در واژه اسب است و در اصل اسب باری بود که بر اثر تحولات زبان شناختی به مرور زمان به صورت سواری درآمد.»
اسب که آن را نمادی از نجابت و زیبایی ذکر نموده اند یکی از پرنقش ترین و اصیل ترین حیوانات اهلی در دنیای اساطیر ایران باستان به شمار می آید.
ایرانیان باستان همان گونه كه برای خود و خانواده خویش از اهورا مزدا طلب نیكی می كردند، برای اسب خود نیز نیرومندی می خواستند. در اوستا از اسب به عنوان یكی از برگزید ه ترین حیوانات نام برده شده و حتی برای معالجه و نیك نگاهداری از آن نیز دستوراتی آمده است و این نشانه ای از پاكی، اصالت و اهمیتی است كه در فرهنگ ایرانی برای این حیوان قائل بودند. اهمیت اسب در دنیای اساطیر ایران تا به آن اندازه است كه هر ایزد دارای گردونه های زرین و اسب های تیزتك بود.
- ۰ ۰
- ۰ نظر
روایت مردی که فردوسی را بخاک سپرد
خاطره ای از تبعید رضا شاه و گذر کردن از سیرجان
تاریخچه سونوگرافی در ایران و مصر
گزارشی دقیق از چگونگی و قتل نادرشاه
قدمت واژه سوگند در ایران باستان
لنز چشم تلسکوپی
پروفسور مونا جراحی
کاهش ضرر نوشابه
جهان چه زمانی پایان می یابد
سخنرانی گمشده تاریخ
پدیده ابر رسانایی